•კოკო გამსახურდიას კომისია

 ♥ ზვიად გამსახურდია

• გიორგი გულბანი: კოკო გამსახურდიას კომისია
• კომისიის სპეციალისტების პასუხი გიორგი გულბანს
• ორიოდ შენიშვნა ვინმე ბაცანაძის პასუხზედ

 

*** 

გიორგი გულბანი: კოკო გამსახურდიას კომისია

კოკო გამსახურდიას კომისია რომ შეიქმნა, იმედი გამიჩნდა, რომ დასკვნა ნაწილობრივ მაინც გაახმოვანებდა სიმართლეს საქართველოსთვის იმ უმნიშვნელოვანეს დროზე. მაგრამ, სანაიას გადაცემებში “უკანასკნელი გზა” (13 და 20 ნოემბერს) სხვა რამ გაცხადდა. საქმე ისაა, რომ შეუძლებელია ადამიანის ძალადობრივი გარდაცვალება გამოიძიო და არ განიხილო ის გარემოება, რამაც სიკვდილი გამოიწვია. გარემოებათა გამოძიება და გამოაშკარავება გადამწყვეტია, როდესაც საქმე ეხება ქვეყნის პრეზიდენტის დევნასა და ძალადობრივ გარდაცვალებას.

სამწუხაროდ, იმედი არ გამიმართლდა და საგამოძიებო კომისიის დასკვნისგან აღარ მოველი სიმართლის ნაწილის გამჟღავნებასაც კი. ამგვარი პესიმიზმის მიზეზია კომისიის შემდეგი უნებლიე, თუ შეგნებული შეცდომები:

1.  კომისია არ იძიებს იმ გარემოებას, რამაც საქართველოს კანონიერი პრეზიდენტი საკუთარ ქვეყანაში დევნილად აქცია. არადა, ამის გარეშე შეუძლებელია ზვიად გამსახურდიას გარდაცვალების მიზეზებისა და მოტივის დადგენა.
2. კომისია ძირითადად ეყრდნობა ზვიადისა და ზოგადად საქართველოს მტრების მიერ გავრცელებულ ცნობებს. ანუ, კომისიის ძირეული მტკიცებულებების საფუძვლიანობა საეჭვოა.
3. კომისიას არ გააჩნია უფლება, რომ დაჰკითხოს საქართველოში მყოფი უმთავრესი ეჭვმიტანილი.
4. კომისია ეყრდნობა მეორეხარისხოვანი გარემოებების ზედაპირულ და უმართებულო ანალიზს.

მოდით, თანმიმდევრულად განვიხილოთ ზემოთმოყვანილი ოთხი შეცდომა.

გარდაცვალების მიზეზებისა და მოტივის დადგენა

ზვიადის ბრძოლა საქართველოს დამოუკიდებლობისთვის დამანგრეველი იყო რუსეთის იმპერიისთვის. ანუ, რუსეთი ზვიადს მტრად მოეკიდა. სწორედ ამიტომ იყო, რომ 1991 წლის 21 დეკემბერს რუსეთის სამხედრო დაზვერვამ (“გრუ”) დაიწყო შეიარაღებული ბრძოლა საქართველოდან ეროვნული ხელისუფლების გასადევნად. სამხედრო ოპერაციას ხელმძღვანელობდა გენერალი სუფიან ბეპაევი. იმჟამად ბეპაევი ამიერკავკასიის სამხედრო ოლქის მეთაურის მოადგილე იყო და უშუალოდ ხელმძღვანელობდა “გრუ”–ს სპეცდანიშნულების რაზმებს საქართველოში. 1992 წლის დასაწყისში რუსეთის მთავრობამ საქართველოში შევარდნაძე გამოაგზავნა მარიონეტული, რუსეთისადმი მონურად მორჩილი რეჟიმის შესაქმნელად.

ჯოჰარმა გაიზიარა ზვიადის იდეალები და ახლა ჩეჩნეთი იქცა პრობლემად რუსეთისთვის. ამიტომ გადაწყვიტეს, რომ ზვიადი ან განედევნათ კავკასიიდან, ან ფიზიკურად გაენადგურებინათ. პირველი გეგმა ამოქმედდა, რომესაც 1992 წლის ნოემბერში ზვიადმა ევროპაში იმოგზაურა. მოგზაურობის დროს უცნაური ამბები მოხდა და სავიზო რეჟიმის დაცვით ზვიადის დაბრუნება ჩეჩნეთში შეუძლებელი გახდა. მხოლოდ შემთხვევის, გაბედული ადამიანებისა და ზვიადის დაჟინებით მოხერხდა მისი დაბრუნება გროზნოში (იხილეთ მერაბ კიკნაძის “გამსახურდიას მოგზაურობა ევროპაში“). ეს ამბავი იმის მტკიცებულებაა, რომ ზვიადს ბრძოლაში დაღუპვა ერჩივნა გავერანებული საქართველოსთვის უცხოეთიდან ცქერას. ეს ამბავი პირდაპირ უკავშირდება მომდევნო, ორ მსგავს ფაქტს, რაც უმნიშვნელოვანესია გამოძიებისთვის:

1. 1993 წლის გაზაფხულიდან უზენაესი საბჭოსა და მთავრობის წევრები ზუგდიდში ვიყავით და დეტალურ ცნობებს ვაწვდიდით ზვიადს. ანუ, მან ზუსტად იცოდა, რომ სამხედრო თვალსაზრისით უმძიმესი, თითქმის უიმედო ვითარება იყო სამეგრელოსა და აფხაზეთში. მიუხედავად ამისა, ზვიადი დაბრუნდა, რომ გადაერჩინა ქვეყანა ან დაღუპულიყო.
2. 1993 წლის 7 ნოემბერს რუსეთმა შავი ზღვის ფლოტის დესანტი გადმოსხა სამეგრელოში, აღმოსავლეთიდან კი ქვეითი ჯარი დაახმარა შევარდნაძის რეჟიმს. ამ უზარმაზარი სამხედრო მანქანის შეტევას ეროვნულმა გვარდიამ ვერ გაუძლო და მეომრები გაიფანტნენ. ასეთ უმძიმეს ვითარებაში ზვიადმა მოულოდნელად უარი უთხრა ჯოჰარს გროზნოში დაბრუნებაზე.

რაზე მეტრყველებს ზემოთმოყვანილი ამბავი? რატომ არ სტოვებს საქართველოს კაცი, რომელსაც აღარ ჰყავს ჯარი, დარჩენილია რამოდენიმე ერთგული ადამიანის ამარა და რომელსაც მოსდევს გამხეცებული მრავალრიცხოვანი მტერი? კომისიის წევრები ჩვეულებრივი ადამიანებია და ბუნებრივია, რომ ისინი ვერ ხსნიან ზვიადის ამგვარ გადაწყვეტილებას. არ ესმით, რომ არსებობენ ადამიანები ვისთვისაც სიცოცხლის შენარჩუნება არ არის უმთავრესი.

ჩემის აზრით, კომისიამ უნდა აღიაროს, რომ ზვიადის დევნა გია გულუას, ავთო იოსელიანის, “გრუ”–სა და ეროვნულ–დემოკრატიული პარტიის მკველელების მიერ იყო სისხლის სამართლის დანაშაული და უპირველესად უნდა დადგეს ამ დევნის შემკვეთი შევარდნაძის პასუხისმგებლობის საკითხი (გულუა, ორივე იოსელიანი და გია ჭანტურია უკვე იმქვეყნად აგებენ პასუხს მათ მიერ ჩადენილ სისხლიან დანაშაულებებზე). უნდა დადგინდეს აგრეთვე თუ ვინ და რა მიზეზით გამოჰკრა თითი ჩახმახს, მაგრამ ნებისმიერ შემთხვევაში უმთავრესი დამნაშავე შევარდნაძეა!  თუ ზვიადმა ტყედ ჩავარდნას თავის მოკვლა ამჯობინა, ამ მდგომარეობაში ხომ შევარდნაძის უშუალო ბრძანებით ჩააყენეს იგი. თუ ზვიადი მოკლეს, მაშინაც შევარდნაძის ბრძანებით უსვრია ვიღაც არაკაცს ზვიადისთვის ტყვია.

კომისიის მტკიცებულებათა საიმედოობა

კომისიის სამუშაო ვერსია ეყრდნობა რამოდენიმე მეტად საეჭვო მტკიცებულებას:

•  როსტოვის პათანატომიური კომისიის დასკვნა, რომელიც ზვიადის მკვლელობის შემკვეთი სახელმწიფოს სპეცსამსახურის მიერაა მომზადებული. “დასკვნა” ცდილობს, რომ დაბადოს ეჭვი, თითქოს ზვიადი სიკვდილის წინ საშინლად აწამეს. თუ ამას დაიჯერებ, მაშინ გამოდის, რომ ზვიადის დაცვის ბიჭები ცრუობენ, რაც თავდაყირა დააყენებდა ყველაფერს. ანუ, ამ “დასკვნით” რუსეთი ცდილობს წყლის ამღვრევას, რომ სიმართლე არ გააშკარავდეს. არ გააშკარავდეს, რომ დანაშაული რუსეთსა და მის ქართველ მონებს აკისრიათ და არა ზვიადის ერთგულ ადამიანებს. გაუგებარია, თუ როგორ შეიძლება ამგვარი წარმომავლობის ქაღალდს ენდოს წესიერი და გონიერი ადამიანი და არ ენდოს ბაჩუკისა, თუ რობინზონს.
• სანაიას გადაცემებში კი ვიხილეთ, რომ კომისია გასაუბრებია ზვიადის მკვლელობის შემკვეთი ორგანიზაციის, “სუკ”–ის ოფიცერ გიორგაძეს. გიორგაძე გაწვრთნილია, რომ სიმართლე წამებითაც ვერ ათქმევინოს კაცმა და მასთან გასაუბრება რაღაა? მოკლედ, ეს არამზადა გიორგაძე აცხადებს, რომ ზვიადთან ახლოს უცხო ვერ მივიდოდაო, გროზნოდან 2 მილიონი რომ წამოიღო და სად გაჰქრაო და ა.შ. საქმე ისაა, რომ გიორგაძე იმეორებს კრემლისა და შევარდნაძის თავდაპირველ სიცრუეს: “ზვიადი ჩვენ არ მოგვიკლავს. მან ან თავი მოიკლა, ან საკუთარმა გარემოცვამ მოკლაო”. ეს რომ სიმართლე იყოს, მაშინ გაუგებარია, თუ რატომ მისდევდნენ ფეხდაფეხ საქართველოს კანონიერ პრეზიდენტს გულუას, იოსელიანის, ჭანტურიას და “გრუ”–ს ბანდები. არარსებული ორი მილიონი იმიტომ მოიგონა გიორგაძემ, რომ წყალი აამღვრიოს და “ახალი მოტივი” შეუცუროს კომისიას. არამზადა გიორგაძე რომ აუცილებლად იცრუებს, ეს მაინც უნდა ესმოდეს კოკოს.

კომისიის უუფლებობა და უსუსურება

სანაიას გადაცემაში კოკო გამსახურდია აცხადებს, რომ შევარდნაძესთან ფორმატი ვერ შევათანხმეთო. ანუ, შევარდნაძის დაკითხვას ვერ ვახერხებთო. ამასთანავე მან ბრძანა, რომ გუგუშვილი არ არის საქართველოს სამართლებრივ სივრცეში და ფინეთის პროკურორს მივმართეთ მის დასაკითხადო. მთელმა საქართველომ იცის, რომ მთავარი დამნაშავე შევარდნაძეა. ჰოდა, ფინეთის პროკურორის გაოგნების მაგივრად ხომ არ აჯობებდა, რომ  საქართველოს პროკურორისგან მოგეთხოვათ შევარდნაძის დაკითხვა? ეს არამზადა ხომ არის საქართველოს სამართლებრივ სივრცეში?

მეორეხარისხოვანი გარემოებების ზედაპირულ და უმართებულო ანალიზი

სანაიას გადაცემაში ვინმე ბაცანაძემ ყურადღება გაამახვილა შემდეგ საეჭვო ფაქტებზე, რაც სერიოზულ  კრიტიკას ვერ უძლებს:

• ჩავატარეთო გასროლის ექსპერიმენტი და დავადგინეთ, რომ გასროლას გაიგონებდნენ ახლო–მახლო მაცხოვრებლებიო. ამით რის დამტკიცებას ცდილობენ? მხედრიონის მხეცობის ხანაში ვინმეს გასროლა გაუკვირდებოდა?
• ახალი წლის ღამეს დიასახლისი უსათუოდ იფუსფუსებდა და არ დაიძინებდაო. ის ოჯახი სტუმარს თუ ელოდებოდა ზვიადს როგორღა მიიღებდა? ამას გარდა, მხედრიონის მხეცობის ხანაში რა იყო ისეთი სადღესასწაულო, რომ დიასახლისს დილამდე “ეფუსფუსა”?
• დაცვის ბიჭებმა რატომ დაიძინესო? ამას ისე ჰკითხულობენ, თითქოს ზვიადი საპრეზიდენტო სასახლეში იყო და 1000 კაციანი და თანაც კარგად დასვენებული დაცვა ჰყოლოდა. ზამთარში, ტყესა და ღრეში გაუთავებელი სიარულით გათანგული რობიზონი და ბაჩუკი რკინის რობოტები ხომ არ იყვნენ, რომ უძილოდ ეარსებათ?
• ჯიხაშკარიდან ხიბულამდე ნახევარი საათის გზაა და 4–5 საათი რატომ მოანდომესო. დავიჯერო ორივე მასპინძელმა დავთარში ჩაიწერა ზვიადის სახლიდან გასვლისა და მეორე სახლში შესვლის დრო, თუ როგორ იყო? ზვიადის გარდაცვალების თავზარდაცემის შემდეგ ვის დაამახსოვრდებოდა ზუსტად ასეთი უმნიშვნელო დეტალი?

სანაიას გადაცემაში უცნაური განცხადება გააკეთა ბესო გუგუშვილმაც. მან ბრძანა, რომ ბოლოს ზვიადი აღარც მელაპარაკებოდაო. ეს კი იმის ნიშანია, რომ ზვიადი აღარ იყო კარგადო. საინტერესოა, რაზე უნდა ესაუბრა სიკვდილისთვის განმზადებულ ზვიადს ბესო გუგუშვილთან, რომელიც სავარაუდოდ  ცოცხლად გადარჩენაზე იფიქრებდა დღენიადაგ? თვითგადარჩენის ინსტინქტი სიკდილის საფრთხის საპასუხო ბუნებრივი რეაქციაა და ასეთივე განცდა ექნებოდა ნებისმიერ სხვა ჩვეულებრივ ადამიანს. ანუ, ამაში გასაკვირი არაფერია. ისევე როგორც გასაკვირი არ უნდა იყოს, რომ  სხვა სამყაროში გადასასვლელად განმზადებულ ზვიადს გასჭირვებოდა ყოფითი საუბრით თავის შექცევა.

და ბოლოს, კოკო ბრძანებს, დასკვნა იქნება მეცნიერულიო. კოკო ბატონო, ალბათ აჯობებდა, რომ დასკვნა სიმართლიანი ყოფილიყო…

 

2011 წლის 9 იანვარი

 

 ***

 

პასუხი გიორგი გულბანს 

ბატონო გიორგი, 

სიმართლე გითხრათ, ძალიან გაგვაკვირვა თქვენმა დამოკიდებულებამ, რომელიც საქართველოს პირველი პრეზიდენტის ზვიად გამსახურდიას გარდაცვალებასთან დაკავშირებული საკითხების შემსწავლელი საქართველოს პარლამენტის დროებითი კომისიის მისამართით იქნა გამოვლენილი, უფრო მართებულად კი, კომისიის იმ დოკუმენტისადმი თქვენმა დამოკიდებულებამ, რომელიც ჯერ არ გამოქვეყნებულა და როგორც თქვენთვის, ასევე ჩვენი ძვირფასი საზოგადოებისთვის (რომელიც ასეთი გულმოდგინებითა და მოწიწებით ყოველ შემთხვევაში ეს დამოკიდებულება იგრძნობა ჩვენი არაერთი მოქალაქის კომისიისადმი მოწერილ წერილებში) უცნობია საპარლამენტო კომისიის საბოლოოდ გაცხადებული დასკვნითი დოკუმენტი.

აქვე ავღნიშნავთ, რომ მიუხედავად თქვენი რბილად რომ ვთქვათ თავაშვებული, წესიერი კაცის ლექსიკურ მარაგს მოკლებული მეტყველებისა, ჩვენ თავშეკავებულები ვიქნებით აღნიშნული საკითხისა და გამო, რადგან პატივს ვცემთ საქართველოს პირველ პრეზიდენტს და ჩვენს ძვირფას საზოგადოებას.

ძვირფასო მკითხველო,

თქვენს კეთილგონიერებას უნდა მოვუხმო ახლა და სამზეოზე საჯაროდ განვიხილო თქვენთან ერთად ამ “უდიდესი ეროვნული მოღვაწის” ნაცოდვილარი:

1.   ღრმად პატივცემული ბატონი გიორგი ღაღადებს: “კომისია არ იძიებს იმ გარემოებას, რამაც საქართველოს კანონიერი პრეზიდენტი საკუთარ ქვეყანაში დევნილად აქცია. არა და, ამის გარეშე შეუძლებელია ზვიად გამსახურდიას გარდაცვალების მიზეზებისა და მოტივის დადგენა”.

ბატონო გიორგი, თქვენი “ნამოღვაწარიდან” მოხმობილი სტრიქონები, სამწუხაროა, მაგრამ მეტყველებს თქვენს უცოდინარობაზე, რადგან კომისია, რომელიც საქართველოს პარლამენტშია შექმნილი, მისი სტატუსის თანახმად, ადგენს საქართველოს პირველი პრეზიდენტის გარდაცვალების გარემოებებს და არა საქართველოს რესპუბლიკის კონსტიტუციური წესწყობილების დამხობას. სხვათა შორის, საქართველოს პარლამენტმა 1991-1992 წლების მოვლენები შეაფასა როგორც სახელმწიფო გადატრიალება, რაც კონსტიტუციური წესწყობილების დამხობას გულისხმობს. ეს თქვენ, როგორც აღნიშნული საკითხით დაინტერესებულ პირს, წესით უნდა გცოდნოდათ.

2.   თქვენი განაცხადით, “კომისია ძირითადად ეყრდნობა ზვიადისა და ზოგადად საქართველოს მტრების მიერ გავრცელებულ ცნობებს. ანუ, კომისიის ძირეული მტკიცებულებების საფუძვლიანობა საეჭვოა”.

ძვირფასო მკითხველო, როგორ მოგწონს განაცხადი? კომისია ძირითადად ეყრდნობა ზვიადისა და ზოგადად საქართველოს მტრების მიერ გავრცელებულ ცნობებს” და დასკვნაც რა შესაფერისი მიუწერია, ამ უცდომელი გუმანის პატრონს: ”ანუ, კომისიის ძირეული მტკიცებულებების საფუძვლიანობა საეჭვოა” – ო.

ფრიად საინტერესო მიგნებასთან გვაქვს საქმე!

კონსტანტინე გამსახურდიას საქართველოსა და ზვიადის მტრებთან დაუმყარებია ურთიერთობა, მათ მიერ მოწოდებულ ცნობებს დაყრდნობია და დასკვნაც შესაბამისი დაუწერია, თუმცაღა ეს დასკვნა სად ნახა, ან სად ამოიკითხა გიორგი გულბანმა კომისიისთვის ნამდვილად გაუგებარია, რადგან დასკვნით ნაწილზე სწორედ ახლა მიდის მუშაობა და სამას გვერდიანი დოკუმენტი ჯერ კიდევ რედაქტირების პროცესშია.

ბატონი გიორგის მოხმობილი სტრიქონები ისევ და ისევ მის უცოდინარობას ღაღადებენ, რადგან თუ მხედველობაში მივიღებთ “რუსეთის ფედერაციის თავდაცვის სამინისტროს ჩრდილოეთ კავკასიის სამხედრო ოლქის სახელმწიფო სასამართლო სამედიცინო ექსპერტიზის დასკვნას”, რომელიც რუსეთის ფედერაციამ გადმოგვცა, ბატონ გიორგის შევახსენებთ, რომ იურისპრუდენცია არ ცნობს მტერს თუ მოყვარეს და მოცემულ საქმესთან დაკავშირებით საჭირო იყო ყველა იმ უწყებასთან თუ ქვეყანასთან დაკავშირება, რომლებიც საჭირო ინფორმაციებს მიაწვდიდნენ კომისიას. აგრეთვე ყველა, კომისიის მიერ დაინტერესებული პირი უნდა ყოფილიყო გამოკითხული, რაც ასეც მოხდა. და კიდევ ერთი: საინტერესოა სად გაეცნო პატივცემული ოპონენტი როსტოვის დასკვნას? ის ხომ ჯერ არც გამოქვეყნებულა. ამიტომ მისი პასკვილიდან ეს ნამდვილად არ ჩანს.

ახლა, რაც შეეხება საქართველოში მთავარ ეჭვმიტანილს.

ბატონო გიორგი, მისი პოზიცია და მდგომარეობა დღევანდელი გარემოების გათვალისწინებით, საზოგადოებისთვის ცნობილია და მის მიმართ რამე კითხვის დასმაც კი ზედმეტი, უხერხული იქნება კომისიის მხრიდან.

3.   გიორგი გულბანის თქმით: “კომისია ეყრდნობა მეორეხარისხოვანი გარემოებების ზედაპირულ და უმართებულო ანალიზს”, ამ სტრიქონების შემდეგ, გულბანი მოუწოდებს საზოგადოებას კომისიის მის მიერ მიგნებული ოთხი შეცდომის განხილვისკენ და სთავაზობს ფრიად საინტერესო მოსაზრებებს გაჯერებულს ვირეშმაკული არგუმენტაციით. კერძოდ: “ზვიადის ბრძოლა საქართველოს დამოუკიდებლობისთვის დამანგრეველი იყო რუსეთის იმპერიისთვის…” “ჯოჰარმა გაიზიარა ზვიადის იდეალები და ახლა ჩეჩნეთი იქცა პრობლემად რუსეთისთვის”… გიორგი გულბანის აზრით “კომისიამ უნდა აღიაროს, რომ ზვიადის დევნა  გია გულუას, ავთო იოსელიანის, “გრუ” – სა და ეროვნულ დემოკრატიული პარტიის მკვლელების მიერ იყო სისხლის სამართლის დანაშაული და უპირველესად უნდა დადგეს ამ დევნის შემკვეთი შევარდნაძის პასუხისმგებლობის საკითხი, უნდა დადგინდეს აგრეთვე თუ ვინ და რა მიზეზით გამოჰკრა თითი ჩახმახს, მაგრამ ნებისმიერ შემთხვევაში უმთავრესი დამნაშავე შევარდნაძეა…”

ძვირფასო მკითხველო,

ბატონი გიორგი გულბანი რომ არ მოვლენოდა ქვეყნიერებას რა გვეშველებოდა, როგორ გავარკვევდით ეგზომ მითოსურ ამბავს ზემო მის მიერ დასახელებული უწყებების და პირების ბრალეულობის შესახებ ზვიად გამსახურდიას გარდაცვალების საკითხში.

ამოუწურავია ბატონი გიორგის ფანტაზია, მკითხველის ყურადღება ახლა წერილის მომდევნო ნაწილზე უნდა შევაჩეროთ, რომელსაც “კომისიის მტკიცებულებათა საიმედოობა” ჰქვია.

გიორგი გულბანი წერს, რომ ვითომ კომისია მხოლოდ ეყრდნობა იგორ გიორგაძის გამოკითხვას და როსტოვის სასამართლო – სამედიცინო ექსპერტიზის დასკვნას, არად აგდებს “საწყალი რობიზონის და ბაჩუკის ნაამბობს, რომელსაც წესიერი კაცი უნდა ენდოს”. ვკითხულობ გულბანის ნაწერს და აღფრთოვანებული ვარ ამ კაცის წესიერებით, შორსმჭვრეტელობით, სწორედ ასეთ კატეგორიაზე მოგვითხრობს ხალხური სიბრძნე: ”ცაში არა გამოეპარებოდა რა და მიწაში ჭიანჭველებს ხედავდაო”. აფერუმ ბატონო გიორგი თქვენს დასკვნებსა და მიგნებებს, მართლაც რა უცდომელი გუმანით აუწყებთ მკითხველს სიმართლეს.

გიორგი გულბანმა კომისიის მტკიცებულებათა საიმედოობა გააქარწყლა რა, ახლა კომისიის “უუფლებობა – უსუსურება”-ზე, “მეორეხარისხოვანი გარემოებების ზედაპირულ და უმართებულო ანალიზზე” დაიწყო მსჯელობა.

“ჯიხაშკარიდან ხიბულამდე ნახევარი საათის გზაა და 4 – 5 საათი რატომ მოანდომესო. დავიჯერო ორივე მასპინძელმა დავთარში ჩაიწერა ზვიადის სახლიდან გასვლისა და მეორე სახლში შესვლის დრო, თუ როგორ იყო?”

სვამს, მისი ფიქრით გონივრულ კითხვას გიორგი გულბანი და შემდეგი არგუმენტით ამყარებს: “ზვიადის გარდაცვალების თავზარდაცემის შემდეგ ვის დაამახსოვრდებოდა ზუსტად ასეთი უმნიშვნელო დეტალი” – ო.

ბატონო გიორგი, შეიძლება არც თქვენი მოსვლა დაამახსოვრდეს არავის არასოდეს და არც წასვლა, მაგრამ როგორ შეიძლება ზვიად გამსახურდიას სტუმრობის მისვლის დრო და საათი დავიწყებოდა ვინმეს? ამ ელემენტარულ ჭეშმარიტებას რომ ვერ ხვდებით სამწუხაროა; ნათელია, რომ ძალიან ცუდი გარემოცვის გავლენის ქვეშ ხართ მოქცეული.

გულბანი წერს: “საინტერესოა, რაზე უნდა ესაუბრა სიკვდილისთვის განმზადებულ ზვიადს ბესო გუგუშვილთან, რომელიც სავარაუდოდ ცოცხლად გადარჩენაზე იფიქრებდა დღენიადაგ?”

ბატონო გიორგი, რას ნიშნავს იქნებ განუმარტოთ საზოგადოებას თქვენი ავადმყოფური გონებიდან გამონაჟური ფრაზა: “საინტერესოა, რაზე უნდა ესაუბრა სიკვდილისთვის განმზადებულ ზვიადს ბესო გუგუშვილთან…”-ო. ვინ დაგარწმუნათ, რომ ზვიად გამსახურდია სიკვდილისთვის “განმზადებული” იყო და გულხელდაკრეფილი მიჩერებოდა ქვეყნის დამაქცევართა შემართულ ჩახმახს?, ზვიადის სიკვდილისთვის “განმზადება” იქნებ თქვენივე სიტყვებით რომ ვთქვათ: “საწყალმა რობინზონმა და ბაჩუკიმ” გიამბოთ, და თქვენც როგორც  “წესიერმა კაცმა” მათ ნათქვამს “სრული ნდობა გამოუცხადეთ”. ის ფორმა და ხერხი, რომელსაც თქვენ იყენებთ საზოგადოების შეცდომაში შესაყვანად უკვე დიდი ხანია მოძველდა, გაცვდა და მხოლოდ თქვენი მსგავსი ერთუჯრედიანების დასაპურებლად იქცა. ჯანსაღი საზოგადოების ნაწილი კი, თქვენსა და თქვენს მსგავსთა ფაფხურს მხოლოდ სიბრალულით უყურებს და დუმს; დუმს, რადგან თქვენგან განსხვავებით: კარგად უწყის, რომ ”ზოგჯერ თქმა სჯობს არა თქმასა, ზოგჯერ თქმითაც დაშავდების”.

სინამდვილეში კი საქმე სხვაგვარადაა, ზვიად გამსახურდია ბრძოლისთვის იყო შემართული სიკვდილის უკანასკნელ წამამდე. თავის მოსაკლავად ის ნამდვილად არ დაბრუნებულა სამშობლოში. გუგუშვილის და თქვენი მსგავსნი კი სწორედ რომ პოლიტიკური სიკვდილისათვის იყავით მზად, რაც უეჭველ ფაქტად ქცეულა ზვიად გამსახურდიას მკვლელობიდან მოყოლებული დღემდე.

ძვირფასო მკითხველო, როგორც გიორგი გულბანის წერილის დასაწყისი, ასევე დასასრულიც ფრიად “მეცნიერული” და “ფილოსოფიურია”, გვხიბლავს წერილის დასასრულის კონკრეტიკა და მიგნება: “კოკო ბრძანებს, დასკვნა იქნება მეცნიერულიო. კოკო ბატონო, ალბათ აჯობებდა, რომ დასკვნა სიმართლიანი ყოფილიყო”-ო დასძენს გულბანი.

ბატონო გიორგი, ამ თქვენი წერილის შემდეგ, როგორც ჩამომხრჩვალი კაცის ოჯახში არ უნდა ახსენონ თოკი, ასევე თქვენთან არ შეიძლება ორი სანუკვარი სიტყვის: სიმართლისა და სამართლიანობის ხსენება.

გირჩევთ დროულად მოეგოთ გონს, განერიდოთ უნიჭო ცინიზმს, წესიერი ადამიანისთვის შეუფერებელ დამოკიდებულებას და თავი ანებოთ თქვენი ღვარძლიანი პასკვილებით ჩვენი ძვირფასი საზოგადოების შეცდომაში შეყვანას.  

ძვირფასო მკითხველო, ერთი ხანობა ისიც ვიფიქრეთ ღირდა კი საერთოდ ბატონი გულბანის პასკვილზე პასუხის გაცემა, მაგრამ უსირცხვილოს თუ არ არცხვენ, ბაძვით მორცხვიც გაურცხვდების.

 

პატივისცემით, კომისიის მოწვეული სპეციალისტების სახელით

ზურაბ ბაცანაძე

 20.01.2011

 ***

 

ორიოდ შენიშვნა ვინმე ბაცანაძის პასუხზედ

 

ბატონო ბაცანაძე,

თქვენ წერთ ასეთ რამეს: “აქვე ავღნიშნავთ, რომ მიუხედავად თქვენი რბილად რომ ვთქვათ თავაშვებული, წესიერი კაცის ლექსიკურ მარაგს მოკლებული მეტყველებისა, ჩვენ თავშეკავებულები ვიქნებით აღნიშნული საკითხისა და გამო”–ო და იქვე სრულიად უტიფრად მლანძღავთ.

 

ჩემს წერილში არც ერთი შეურაწმყოფელი გამოთქმა არ მიხმარია. მკითხველი თავად დარწმუნდება ამაში, თუკი ჩემს წერილს გადაიკითხავს. ჩემი წერილის მიზანია, რომ შეცდომები დავანახო კოკო გამსახურდიას. ასე, რომ თქვენი გამოხმაურება ნაკლებად საინტერესო იქნებოდა თქვენი წერილი კოლექტიური “ნააზრევი” რომ არ ყოფილიყო. ამიტომ მსურს განვიხილო მასში მიმობნეული კოლექტიური აზროვნების “მარგალიტები”. 

მკითხველო, მოდით მივყვეთ ბაცანაძისა და სხვა ექსპერტების “ნააზრევს” ბაცანაძის მიერვე დანომრილი პუნქტებით.

 

1. თქვენ სწერთ: 

“კომისია, რომელიც საქართველოს პარლამენტშია შექმნილი, მისი სტატუსის თანახმად, ადგენს საქართველოს პირველი პრეზიდენტის გარდაცვალების გარემოებებს და არა საქართველოს რესპუბლიკის კონსტიტუციური წესწყობილების დამხობას”.

 

სწორედ ესაა ჩემი უნდობლობის საფუძველი. თქვენ თვალთმაქცობთ, თითქოს არ გესმოდეთ, რომ სწორედ პუტჩის უშუალო შედეგია ზვიადის დაღუპვა. რუსებს პუტჩი რომ არ მოეწყოთ, 1993 წელს ზვიადი კოლხურ კოშკში შეხვდებოდა და არა ხიბულაში. 

შემდეგი ამონარიდია:

 

“სხვათა შორის, საქართველოს პარლამენტმა 1991-1992 წლების მოვლენები შეაფასა როგორც სახელმწიფო გადატრიალება, რაც კონსტიტუციური წესწყობილების დამხობას გულისხმობს”.

 

არსებულმა რეჟიმმა მხოლოდ ის ფაქტი აღიარა, რომ 1991–92 წლებში საქართველოში მოხდა სახელმწიფო გადატრიალება, მაგრამ ეს ფაქტი არ შეუფასებია და არც პოლიტიკური ბრალი (სასამართლოზე, ხომ ოცნებაც ზედმედია) არ წაუყენებია ამ უმძიმესი სახელმწიფო დანაშაულის ჩამდენთ. მოვიშველიებ 2010 წლის 21 ივლისის პარლამენტის დადგენილებას “საქართველოს საბჭოთა ოკუპაციის შესახებ“, სადაც ვკითხულობთ:  

“ვინაიდან 1921 წლის 25 თებერვალს რუსეთის წითელმა არმიამ აიღო თბილისი და დაამხო საქართველოს საყოველთაო და თავისუფალი არჩევნების გზით არჩეული ხელისუფლება, რის შედეგადაც განახორციელა საერთაშორისო სამართლის სუბიექტის – საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის – ანექსია”; 

იქვეა: 

“ვინაიდან 1990-იან წლებში რუსეთის ფედერაციამ მოახდინა შეიარაღებული კონფლიქტების ინსპირირება საქართველოს ტერიტორიაზე”.

 

არც ერთი სიტყვა არ არის 1921 და 1992 წლის მოვლენების მსგავსებაზე. ისეთი შთაბეჭდილება დარჩება კაცს, თითქოს 1991–92 წლებში საქართველოს მარსიანელები შემოესიენ და არა რუსის ჯარი.

 

2. მეორე პუნქტში საგულისხმოა თქვენი შემდეგი განცხადება:

 

“თუ მხედველობაში მივიღებთ “რუსეთის ფედერაციის თავდაცვის სამინისტროს ჩრდილოეთ კავკასიის სამხედრო ოლქის სახელმწიფო სასამართლო სამედიცინო ექსპერტიზის დასკვნას”, რომელიც რუსეთის ფედერაციამ გადმოგვცა, ბატონ გიორგის შევახსენებთ, რომ იურისპრუდენცია არ ცნობს მტერს თუ მოყვარეს”.

 

ანუ, ზვიადის მკვლელობის შემკვეთი ქვეყნის სპეცსამსახურის მიერ შედგენილი ქაღალდი ისეთივე მიუკერძოებელი ყოფილა, როგორც, მაგალითად უძველესი უნივერსიტეტის  სწავლულის იურიდიული ტრაქტატი.

 

იქვეა საკმაოდ უცნაური აზრი შევარდნაძის შესახებ: 

“მის (შევარდნაძის) მიმართ რამე კითხვის დასმაც კი ზედმეტი, უხერხული იქნება კომისიის მხრიდან”.

 

შევარდნაძე მთავარი ეჭვმიტანილია ფორმალური თვალსაზრისით, თორემ ჩვენი თაობის  ქართველისთვის საკამათო არ არის, რომ იგი მთავარი დამნაშავეა. ამ ორიოდე წლის წინათ გერმანიის ერთ–ერთმა სასამართლომ სამხეთ ამერიკიდან  ჩამოიყვანა ხელზე ბორკილებდადებული 91 წლის ნაცისტი დამნაშავე  და გაასამართლა იგი. ჩილეს სასამართლომ სიკვდილის კარამდე სდია პინოჩეტს. ამიტომაა, რომ ვერ ვხვდები, რატომაა “უხერხული” საქართველოს დამაქცეველი და ზვიადის მკვლელობის შემკვეთი შევარდნაძის სამართლებრივი დევნა? შევარდნაძე რომ დამნაშავეა ამას ადასტურებს თქვენი “კონსულტანტი” იგორ გიორგაძეც.

 

3. ამ პუნქტის ფარგლებში შენ ხშირად თავხედურად მეუზრდელები, მაგრამ ახლა ამაზე არ შევჩერდები. არამედ მოვიშველიებ მორიგ “მარგალიტებს” ამონარიდების სახით: 

“გულბანი…  სთავაზობს (საზოგადოებას) ფრიად საინტერესო მოსაზრებებს…. (თითქოს) ზვიადის ბრძოლა საქართველოს დამოუკიდებლობისთვის დამანგრეველი იყო რუსეთის იმპერიისთვის…”

 

ეს სიმართლე არ არის, თუ როგორაა თქვენი საქმე? 

“ჯოჰარმა გაიზიარა ზვიადის იდეალები და ახლა ჩეჩნეთი იქცა პრობლემად რუსეთისთვის”.

 

არც ესაა სიმართლე? 

“კომისიამ უნდა აღიაროს, რომ ზვიადის დევნა  გია გულუას, ავთო იოსელიანის, “გრუ”–სა და ეროვნულ დემოკრატიული პარტიის მკვლელების მიერ იყო სისხლის სამართლის დანაშაული და უპირველესად უნდა დადგეს ამ დევნის შემკვეთი შევარდნაძის პასუხისმგებლობის საკითხი”.

 

აბა, ვის დანაშაულს იძიებთ “ექსპერტებო”?

 

მკითხველს აღარ შევაწყენ თქვენი უსუსური წერილის განხილვით და დაგისვამთ მთავარ კითხვას: 

 რას აკეთებდით 1991–1993 წლებში? ანუ, ვის სამსახურში იდექით იმ დროს?   

პასუხს გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს, რადგამ მხოლოდ უნამუსო, მოკლე ჭკუის (ანუ, ერთუჯრედიანი) და ავადმყოფური ფსიქიკის ქართველი შეიძლება დამდგარიყო  ჩვენი დაუძინებელი მტრის, რუსეთის მხარეს და ებრძოლა ზვიადისა და საერთოდ ეროვნული ხელისუფლების წინააღმდეგ. ეს მოღალატეები დაუპირისპირდნენ ქართველი ერის ნებას და სწორედ ამ არამზადების ხელშეწყობით დაიწყო რუსეთმა საქართველოს ერთიანობის რღვევა. ზვიადის განდევნისა და მოკვდინების უშუალო შედეგია, რომ რუსის ჯარი დღეს იგოეთსა და ზუგდიდთანაა გამაგრებული!

 

გიორგი გულბანი

 22.01.2011