•ევროპელი ქართველი

გელა ჯიღაური

ვისი გორისა ხარ შენ, “ევროპელო ქართველო?”

გაუბედურებულსა და დაქცეულ – გაპარტახებულ საქართველოს, განსაცდელში ჩაცვენილ ქართველებს, კიდევ ერთი “საწუხარი და უბედურება” დაგვატყდა თავს: “ღვიძლი მეგრელი ანუ ნაღდი ქართველი პარლამენტის თავკაცი, უფროსი ძმის “ ქვეყანაში, იქაურ გაზეთში არაქართველად, სომეხად შერაცხეს (კიდევ კარგი ებრაელობაც არ დასწამეს) და დღემდე მოყენებულ უამრავ ცილისწამებასა და შეურაცხყოფასთან ერთად, ახლა ამ “ბრალდებით დაგვიკოდეს” გული. დაგვეთანხმებით, არანაირად, “მოსათმენი და ყურის წასაყრუებელია” სლავთა მორიგი გამოხდომა. აკი არც მოითმინეს “არგასაგონი სიცრუით აღშფოთებულ-განრისხებულმა იბერიელებმა” და კავკასიონის გადაღმიდან წამოსულ “ჭუჭყსა და სიბილწეს” უმალ “სიმართლე და სინამდვილე” შეაგებეს. თბილისში, ზუგდიდსა და აბაშაში თავშეყრილმა ოცდაათ ვერცხლჩამორიგებულებმა, “წყალშეუვალი და უტყუარი ფაქტებით გააქარწყლეს” ყინულოვანი ქვეყნიდან წამოსული “ბრალდდება და ქვეყნის მეორე პირი, N1 ქართველად გამოაცხადეს”.

ყველაფერი ეს “პარლამენტის წინამძღოლისგან მალულად, დაფარულად” გაკეთდა, რადგან “უჩინონი” დამცველები არნახულად უფრთხილდებიან, ყველანაირად ერიდებიან მსოფლიოს შავბნელი ძალებისა და წითელი იმპერიისგან საქართველოს დაშლა-დანაწევრებისთვის, ქართველთა განადგურებისთვის მიცემული დავალების შემსრულებლისთვის ზედმეტად გულის ტკენასა და დამწუხრებას. არადა, მართლაც ვერაფრით “მოიცალა სპიკერმა ბინძური ჭორების მოსასმენად, შეკვეთილ-შეთითხნილ ნაჯღაბნების” წასაკითხად, რადგან ჯერაც ბევრი აქვს გასაკეთებელი უჯიშო, გამყიდველ-მოღალატე ქართველებისგან დაწყებულ საზარელ საქმეთა დასასრულებლად.

საქმე მართლა თავზე საყრელად არის უმშვენიერესსა და მდიდარ, უხსოვარი დროიდან ქრისტეს რჯულის მაღიარებელსა და დამცველ, ურჯულო ბარბაროსთაგან ურიცხვჯერ აოხრებულ-გაძარცულ, ქართველებისგან დაცლილ, მათს სამკვიდრებლებში ველური მოდგმის არსებებით ჩასახლებულ, სისხლის მსმელი და კაციჭამია ტირანებისგან ვერანაირად დამონებულ “ერთმორწმუნე ჩრდილოელი მფარველისგან” ვერაფრით დაჩოქებულ, წითელ მოღალატე თვისტომებისგან დაფლეთილ-დანაწევრებულ-გაჩუქებულ საქართველოში.

კონსტანტინე გამსახურდია: “1914–17 წლების მანძილზე საქართველო უდიდეს განსაცდელში იყო, რომანოვების რუსეთი პოლიგონს გვიმართავდა ქსნის ხეობაში; ტფილისი წაგვართვეს როგორც პოლიტიკურად, ისე ეკონომიურად, მთელი ქართლი დაგეგმილი იყო წინასწარ. მტკვრის გაღმა-გამოღმა მდებარე მიწებს სომხის პლუტოკრატები ყიდულობდნენ. ასე რომ, კიდევ 10 წელი და სქართველოს ხსენება არ იქნებოდა ამ ქვეყანაზე”.

დიახ, საუკუნეების მანძილზე და კაცთმოძულე კომუნისტთა ოფიციალური ზეობის ხანაში, გაძარცვულისა და გაპარტახებულ საქართველოში, კიდევ ბევრი დარჩა დასატაცებელ-წასაღები, მოსაპარ-მისათვისებელ-გასაჩუქებელი. დღესაც საკმაოდ მოიძევებიან ქართველთა გადაჯიშება-გაქრობის მოსურვილეები.

მაინც რა გაქვთო ამდენი, რითი მოგაქვთო თავი? – ჩაიქირქილებენ მოკეთისა და მეგობრის ნიღაბაფარებული მტრები და მძარცველები.

ბევრი! სწორედ იმდენი, რამდენიც უფალმა გვიბოძა ამქვეყნად საარსებოდ ქართველებს.

ერის მამა, ბრძენი ილია: “ტყე–მინდორი, მიწა-წყალი, ჰავა-ჰაერი, იმისთანა გვაქვს, რომ რა გინდა, სულო და გულო, არ მოიხვეჭო, არ იშოვო, არ გამოიყენო. ჩვენი ქვეყანა ბევრ სხვა ქვეყანაზე უფრო მდიდარია, უფრო სავსეა”

დიდოსტატი კონსტანტინე: “საქართველოს რესურსები, მისი მარგანეცი, ღვინო, ციტრუსები და მადნები სამ რესპუბლიკას ეყოფა”.

ამიტომაც ეზიდება ლამის სამი საუკუნეა “ჩრდილოელი მფარველი” ჩვენს სიმდიდრესა და ქონებას, ვერაფრით ამოიყორა უძღები სტომაქი და თავგადაკლული იბრძვის უგემრიელესი ლუკმის სამუდამოდ დასაკუთრებისთვის. შავბნელი მიზნებისა და სურვილების გამცხადებლებიც საკმაოდ მოიძევება – სულგაყიდული ქართველები და ჩვენში მოსახლე ქართულ გვარ-სახელებს ამოფარებული უცხოტომელები, სათანადო გასამრჯელოს საფასურად მზად არიან მბრძანებლის ნება – სურვილის აღსასრულებლად. მხოლოდ ბატონ ზვიად გამსახურდიას ეროვნული ხელისუფლების საქმიანობის პერიოდში გახდა შესაძლებელი წითელი ურჩხულისა და უღირსი, გამყიდველი, ქვეყნის ამაოხრებელი ქართველების, თხუთმეტ მანეთად “გაქართველებულ” მძარცველთა ალაგმვა, ურგები სკამებიდან გადმოსკუპება. ქვეყნის განძი და სიმდიდრე ქართველთა საკუთრებად გამოცხადდა.

მაგრამ, ხანმოკლე გამოდგა იგი ბედნიერი ხანა ჭეშმარიტი ქართველებისთვის. წითელმა რევანშისტებმა ვერაფრით იგუეს ძალაუფლების დაკარგვა და მსოფლიოს რეაქციული, ბნელი ძალების თანხმობითა და ხელშეწყობით, მოსკოვს დაბანაკებულ “მსოფლიოს რანგის პოლიტიკოსს”, მის კრიმინულურ ბანდებს, დიდძალი ფულის მიცემითა და კბილებამდე შეიარაღებული კაციჭამია სალდაფონების მიშველიებით, კანონიერი ხელისუფლების დამხობა და საქართველოს აოხრება უბრძანეს. საზარელი ჩანაფიქრი და გეგმა, შემზარავ სინამდვილედ გაცხადდა- კანიბალებმა ქართველათა სისხლის ტბორები დააყენეს და მართალთა გვამებზე გადალაჯებულებმა ისევ წითლების მეფობა აღადგინეს. მაშინდელ “გამარჯვებულთა” ბანაკში ირიცხებოდა მწვანეთა პარტიაც, რომლის ეროვნულ მოძრაობაში შეგზავნილი, მანამდე საზოგადოებისთვის უცნობი “წინამძღოლი”, თბილისს მობრუნებულ “შევის” ამალაში თვალშისაცემად ყელყელაობდა და საქართველოს დაქცევის დამწყებთაგან გამზადებული, შავბნელ საქმეთა საკეთებლად ემზადებოდა.

ცნობილია, რომ შევარდნაძეს თავისით რაიმე გადაწყვეტილების მიღების უფლება არასდროს ჰქონდა. თუმცა, ამისი უნარი არც გააჩნდა. მითუფრო, სისხლიანი გადატრიალების მოთავების მერე “პრეზიდენტობარგებულს” არც მსოფლიოს ახალი წესრიგის დამყარების ავტორები და არც წითელი იმპერატორი, მათ დაუკითხავად თითის განძრევის ნებას არ მისცემდნენ. აი, სწორედ ამ ძალების ბრძანებით აღმოჩნდა მის გარემოცვაში მწვანე “პოლიტიკოსი”, რომელიც მალევე “პრეზიდენტისგან” შეკოწიწებულ-შეთითხნილი პარტიის გენსეკი გახდა. მერე უკანონოთა უკანონო “პარლამენტის” დეპუტატი იყო, 1995 წლიდან კი დღემდე “სპიკერად” მუშაობს.

მაინც ვინ არის, საიდან მოვიდა “პარლამენტის სპიკერი?”

1998 წელს, გაზეთ “თვალთაის” მეცამეტე ნომერში, სათაურით “ზანაზანა იგივე ზურაბი”, გამოქვეყნდა “პარლამენტის თავკაცის” ვინაობის მაუწყებელი ინფორმაცია:

“1959 წლის ივლისში თბილისიდან ექსკურსიაზე გაემგზავრნენ ლენინაკანში, იქაური მძღოლის სურენ ხაჩიკის ძე ანტონიანის ავტობუსით. ამ ჯგუფში შედიოდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფიზიკის ფაკულტეტის სტუდენტი რემა გოლდბაუმი (“ვაენტორგის” მესაწყობის შვილი). ექსკურსანტები თბილისში იმავე მძღოლმა ჩამოიყვანა. ამ მოგზაურობის დროს სურენსა და რემას შორის რომანი გაიბა, რაც 1960 წლის თებერვალში მათი შეუღლებით დამთავრდა. სურენ ანტონიანს (1932 წელს დაბადებულს) ლენინაკანში ჰყავდა ორი შვილი – ხაჩიკი და აშოტი.

რემას და სურენს 1961 წლის 15 იანვარს შეეძინათ ბიჭი ზანაზანა, რომელიც რამდენიმე წელი იზრდებოდა “პეტროვიჩი”-ს ბაგა-ბაღში “დომ ლოტჩიკოვ”-ის უბანში. 1962 წლის მარტში სურენ ანტონიანი თავისი ავტობუსით დაიღუპა ახალქალაქში. იგი დაასაფლავეს ლენინაკანის გარეგინას სასაფლაოზე. რემა გოლდბაუმმა დაამთავრა რა უნივერსიტეტი, მუშაობა დაიწყო ფიზიკის ინსტიტუტში, სადაც იგი 1962 წლის დეკემბერში ცოლად გაჰყვა ამავე ინსტიტუტის მეცნიერ მუშაკს ბუსა ჟვანიას. მასთან შეეძინა გიორგი, რა დროსაც დაბადების მოწმობა უკვე ახალი მონაცემებით ზანაზანასაც გაუფორმეს. ამჯერად იგი გახდა ზურაბ ბუსას ძე ჟვანია.

ამასობაში ახალი ბინაც მიიღეს “სპეციალისტები”-ს სახლში საბურთალოზე. ამ ოჯახში უკვე გოგონაც დაიბადა, რომელსაც ქალბატონმა რემამ პირველი ქმრის საპატივცემულოდ ანტუანეტა დაარქვა. 1992 წლის არჩევნების შემდეგ პირადობის დამადასტურებელი დოკუმენტები “პეტროვიჩის” საბავშვო ბაღიდან გაქრა. მაგრამ 26 კომისრების განათლების განყოფილების არქივიდან გამოცდილი იურისტის მიერ აღდგენილი იქნა. ზანაზანას ძმა მამის მხრიდან, ხაჩიკ ანტონიანი თავისი ქვეყნის ეკლესიაში მესამე სასულიერო პირია, აშოტი კი ჯავახეთის ბიზნესმენთა “კრიშაა” (სტილი დაცულია, გ.ჯ.).

დასახელებული ინფორმაცია რამდენიმე გაზეთმა დაბეჭდა და მთელმა საქართველომ შეიტყო “სპიკერის” ნამდვილი ვინაობა. ეგ არის მხოლოდ, რომ ვერც ქვეყნის “მეორე პირმა” და ვერც ქალბატონმა გოლდბაუმმა ამის თაობაზე “ვერაფერი გაიგეს”, ან კი როგორ გაიგებდნენ, როცა ისინი ქართულ გაზეთებს “არ კითხულობენ”. სხვა საქმეა, თუ კი ამაზე “პრავდაში”, “კომსომოლსკაია პრავდაში”, “იზვესტიაში”, “მოსკოვსკი კომსომოლეცსა” თუ მათი შემწე, მფარველი ყინულოვანი იმპერიის გაზეთებში დაისტამბებოდა. არა და, პატარა სქართველოში, მითუფრო თბილისში, ამგვარი ცნობისმოყვარეობის აღმძვრელ-გამაღიზიანებელი ამბები თვალის დახამხამებაში ვრცელდებიან. თუმცა, დასამალი საქმისჩამდენი ადამიანის ბუნებიდან გამომდინარე, რაც არ აწყობს და არა სურს, არც თვალწინ დადებულს დაინახავს და არც პირში ნათქვამს მოისმენს-ბრმა და ყრუ გახდება.

ასევე “ვერაფერი შეიტყვეს” გოლდბაუმ-ანტონიანებმა 1999 წელს, გაზეთ “საქართველოს სამრეკლოს” N106-ში, ბატონ გ. გოგაძის მიერ გამოქვეყნებული წერილის თაობაზე და “საკადრისი პასუხი ვერ გასცეს ამ მორიგ სიცრუესა და ცილისწამებას”. ამიტომაც ყველაფერი “დავიწყებას” მიეცა.

ქართველთათვის დამაფიქრებელსა და გონზე მოსვლის მაუწყებელ წერილში ავტორი წერს: “ქართველმა საზოგადოებამ დიდი ხანია იცოდა ამ კაცის წარმომავლობა. მისი არაქართველობის დამტკიცებისათვის მისი ფიზიონომიაც კმარა: წვრილი, ღრმად ჩამჯდარი ღორის თვალები, ვიწრო დაფანჩული წარბები, ზევითკენ დაწვრილებული თავის ქალა (შეზღუდულობის მაჩვენებელი). მკვეთრად გამოკვეთილი არაქართული გაბუშტული ცხვირ-პირი. ზომაზე დიდი გავა. წაწვრილებული ხმა, მკვეთრად გამოხატული არაქართული დიქცია, ბრტყელ-ბრტყელი დაზეპირებული, არაქართული ფრაზები. არაქართული, გაურკვეველი გენოტიპი. მისი ლურჯი პირი-სახე მიუთითებს იმაზე, რომ იგი სადღაც შუა აღმოსავლეთიდანაა მოსული და რომ მის სისხლში წვეთიც კი არ არის სისხლი ქართული. ამიტომაა რომ ზანაზანა ასე გულგრილად უყურებს ქართველების გენოციდს სამეგრელოში.

ზანაზანა-ზურაბის დედა – ქალბატონი რემა გოლდბაუმი მორწმუნე იუდეველია, ხოლო ჭეშმარიტად ისრაელის შვილად ითვლება ის ადამიანი, ვინც იშვა ებრაელი ქალის საშოდან. ასე რომ არა აქვს მნიშვნელობა მამას. ზურაბ (ზანაზანა) ჟვანია (ანტონიანი) ჭეშმარიტი იუდეველია და მისაღებია, როგორც მსოფლიო სიონისტური, ასევე მსოფლიო მასონური ორგანიზაციისათვის” (სტილი აქაც და ყველგან დაცულია, – გ.ჯ.)

დაგვეთანხმებით, ზედმიწევნით ამომწურავი დახასიათებაა, რომელსაც აღარაფრის მიმატება აღარ სჭირდება. თუმცა, ერთ ანგარიშგასაწევსა და გასათვალისწინებელს მაინც დავამატებდით: ცნობილია, რომ იუდეველნი ასო “რ”-ს მკაფიოდ, გარკვევით ვერ გამოთქვამენ და მას ასო “ლ”–სთან შერწყმულად წარმოსთქვამენ. დარწმუნებული ვართ, ბევრმა ამას ყურადღება მიაქცია და “სპიკერის” უსიამო ხმით, გატყლარჭულად მეტყველებისას, ჩვენგან მინიშნებული ამოიცნო.

… ამასაობაში “სპიკერი” დროს არ კარგავდა და შესაშური მონდომებითა და ხალისით, მოუღლელად ასრულებდა ზემოხსენებული ორგანიზაციებიდან და ბოროტი იმპერიიდან წამოსულ ბრძანება-დავალებებს. სწორედ ერთი ასეთი დავალება ითვალისწინებდა მის სტრასბურგში ჩასვლას და ევროსაბჭოს დარბაზში თავშეყრილთათვის ჩვეული უსიამო ხმით მიმართვას: ქართველი ვარ და მაშასადამე ევროპელი გახლავართო! აი, სწორედ ამ წინადადებამ “უზრუნველყო” საქართველოს ამ უძალო ორგანიზაციაში გაერთიანება, დღემდე იოტისოდენა სასიკეთო რომ არაფერი შეაწია ტერიტორიებწართმეულ იბერთ ქვეყანას.

ისევ ბატონ გურამს მოვუსმინოთ: “ის ქართულ საზოგადოებაში იმდენად უცნობი და შემთხვევითი პიროვნება იყო, დიდი ყურადღება მისთვის არ მიუქცევიათ. წარმოუდგენელი იყო ყოველგვარი პოლიტიკური საფეხურების გავლის გარეშე, უცბად მოევლინა თბილისს ყველასათვის უცნობი, გაურკვეველი წარსულის მქონე და უფრო ბუნდოვანი ეროვნების ახალგაზრდა. სრულიად არაქართული მანერის, ქცევის, დიქციის და ფერის ბიჭი საეჭვოდ დიდი ფულით და ჩამოაყალიბა მწვანეთა პარტია. ქართველთა “მწვანეების” ხელდასმა მოხდა საერთაშორისო “მწვანეების” უშუალო ხელშეწყობით და დაფინანსებით. მწვანეთა საერთაშორისო ორგანიზაციას თავის მხრივ განაგებს მსოფლიოს მასონურ-სიონისტური მოძრაობა. ზანაზანას სწორედ ამ ორგანიზაციაში აქვს გავლილი “აპრობაცია”, რის შემდეგაც დაიწყო მისი არნახული პოლიტიკური აღზევება.

ზანაზანა შევარდნაძესთან “მწვანეებიდან” მოვიდა. მისი უშუალო ხელშეწყობით გაჩანაგებული იქნა საქართველოს ტყეები და გაზიდული იქნა საზღვარგარეთ. ეს დანაშაული დღესაც გრძელდება”.

თბილისის სატყეო მეურნეობის დირექტორი შოთა მეფარიძე: “წყნეთში მიწების უკანონო გაყიდვა 1992–93 წლებში გამგებელმა დაიწყო. აქ მაფია მუშაობს. დეპარტამენტის თავმჯდომარემ მითხრა, მაგათ ჟვანია მფარველობს და ვერაფერს გახდებიო”. (გაზეთი “დრონი”, 2000 წ.)

კვლავ გურამ გოგაძის წერილიდან: “როცა თბილისში და მთელ საქართველოში ქართველების აღვირახსნილი გენოციდი მიმდინარეობდა, ზანაზანა შორიდან უყურებდა ამ სისხლისღვრას. მას წარბიც არ შეხრია აფხაზეთში მათ მიერ დაგეგმილი შედეგების გამო, არც პროტესტი გამოუთქვამს. იმიტომ, რომ იქ სხვათა სისხლი იღვრებოდა. იგი ძალზე ბუნებრივად, შეშფოთების გარეშე შეხვდა სამაჩაბლოს მოღალატურ გასხვისებას. შესანიშნავად გრძნობდა თავს ციხიდან ახალგამოშვებულ კრიმინალებთან, მხედრიონთან. ყოველთვის პოულობდა საერთო ენას ყველა ჯურის ნაძირალასთან. მისი აზროვნება პრაგმატულია: წყალსაც წაუღია ქართველებიც და საქართველოც, რადგან მას სხვა სამშობლო აქვს. მისი სამშობლო – მთელი მსოფლიოა, მხოლოდ არა საქართველო. ესაა სიონისტურ-მასონური იდეოლოგია. მე არ გამოვრიცხავ, რომ შესაძლოა ამ კაცს პათოლოგიური ზიზღით სძულდეს ყოველივე ქართული. იგი სრულიად უცხო სხეულია ქართულ სინამდვილეში”.

ბატონ გურამს არც 1999 წელს “სპიკერის” ამერიკაში გამგზავრება ავიწყდება და შემდეგს გვამცნობს: “ტურნე კალიფორნიიდან, ამერიკელი სომხების ცენტრიდან დაიწყო. როგორ გავიგოთ რა ამბავი ჩაუტანა იქ. ვის და რატომ შეხვდა. იქ საზღვარგარეთელი სომხების დიასპორა, მასონებისა და სიონისტების მსოფლიო ცენტრებია. როგორ გავიგოთ რომელი მათგანისაგან რა დავალება მიიღო, სად რა ილაპარაკა. შეიძლებოდა ერთი კაცის გაგზავნა ასეთ საპასუხისმგებლო მივლინებაში სახელმწიფო საქმეზე, ისიც ასეთი კაცის გაგზავნა? ან რა გაუჭირდათ “პარლამენტში”, ასეთი ეროვნების ადამიანს რომ შეაჩეჩეს ხელში საქართველო”.

დავალება კი მართლაც ბევრი მიიღო “ევროპელმა ქართველმა”, როგორც მამის მხრიდან სისხლისმიერი მოდგმის მფარველებისგან, ისე ოკეანის გაღმა მრავლად მოსახლე დედის მხრიდან სისხლისმიერი ჯილაგის პოლიტიკურად და ფინანსურად გავლენიანი ბოსებისაგან: საქართველოს საბოლოოდ გაპარტახება და დანგრევა, ქართველთა სამუდამოდ ამოძირკვა და განადგურება…

საქართველოს ლეიბორისტული პარტიის თავმჯდომარე, ბატონი შალვა ნათელაშვილი: “კარგი იქნებოდა, ჟვანიას პასუხი გაეცა მოსკოვში მოღვაწე ქართველი პოლიტიკოსის ჭკუასელის განცხადებაზე, რომ ჟვანია ამერიკაში ებრაული კლუბის წევრია” (გაზეთი “ახალი თაობა”, 2000 წ.).

“სპიკერი” კი დუმდა, გულდაგულ ასრულებდა დავალებებს “პრეზიდენტთან” და თანამოსაქმე – თანამოაზრეებთან ერთად, მომეტებულად კი მისნაირ თხუთმეტ მანეთიან “ქართველებთან” შეკრულ-განდგომილი. მოგეხსენებათ, ოფიციალურ საბჭოეთში, საკუთარი გენისა და მოდგმის მოძულეებს, სულ რაღაც თხუთმეტ მანეთად შეეძლოთ გადაქცეულიყვნენ ნებისმიერი ეროვნების არსებებად. სწორედ ამგვარი “ქართველები” გვითხრიდნენ ძირს ოდითგან და დღესაც ფარულად, დაუნდობლად გვიტევენ და გვმტრობენ ყველას მიმტევებლ, გულმოწყალე და კაცთმოყვარე იბერიელებს.

ახლა “თავის მსურველთაგან სპიკერის ქართველობაში ეჭვმიტანილობით შეურაცხყოფილ-შეძრწუნებულ-აღელვებულ” საქართველოში დავბრუნდეთ. მართალია სომეხ-ებრაელობაში მხილებული, ყველანაირი უფლებებით მინიჭებული და აღზევებულ-გათამამებული “სპიკერი არაფრად აგდებდა, დიდად არ აღელვებდა” მისი ჩამომავლობის ამგვარად გადმოფარჩაკება, მაგრამ სისხლი წინაპართა, მოსვენებას უკარგავდა და სამაგიეროს გადახდას – ქართველთა საზიანოდ გასაკეთებელ უამრავ საქმეთა გაგრძელებას მოუწოდებდა. ერთი ასეთი, ქართველთაგან მარადჟამს ნალოლიავებ-ნაფერები და საამაყო-თავმოსაწონი, მათს მიწაზე მოსახლე უცხოტომელთა გარკვეული ნაწილისთვის ძნელად მოსანელებელი და დასაღონებელი, ეროვნულობის საკითხი გახლდათ. სწორედ ამ მხრიდან იყო აუცილებელი და სასწრაფო, ქართველებისთვის დარტყმა და დასუსტება, ეროვნული თვითშეგნების, ერისა და მამულის სიყვარულის, დაცვა-გაფრთხილების სურვილისა და მოწოდების აღმოფხვრა-ამოშანთვა, ეროვნული თვითმყოფადობის ჩაკვლა, ქართველთა ურთიერთგაუცხოება. ქართველებს საკუთარ გენსა და ჯილაგზე საუბარი სირცხვილად, შეურაცხყოფად უნდა მიეჩნიათ.

“თავისუფლების ინსტიტუტის” წარმომადგენელი გ. ბოკერია: “ვინც ამბობს, რომ ეროვნულობის აღნიშვნა აუცილებელია, ის ან ბრიყვია, ან ქვეყნის ერთიანობის წინააღმდეგ მიმართული აზროვნება აქვს, ან წმინდა წყლის ფაშისტია (გაზეთი “ალია” 2000 წ.).

დასახელებული “ინსტიტუტი” სპიკერის წყალობითა და მფარველობით სულდგმულობს, მისი ნასუფრალით საზრდოობს, მის ნება-სურვილს აღასრულებს. ამიტომაც, გასაკვირი არ არის საქართველოს დამოუკიდებლობის მოწინააღმდეგე, სისხლისმღვრელი გადატრიალების მომწყობთა მხარის დამჭერი მოჭადრაკე ქალბატონის, კანონიერი ხელისუფლებისა და პრეზიდენტ ზვიად გამსახურდიას მომხრეთა მიტინგების დარბევა-დახვრეტის მრავალგზის მონაწილის, მერე იტალიაში კარგახნით გახიზნული ძის ამგვარი აზროვნება.

მოქალაქეთა კავშირის წევრი, “პარლამენტარი და მომრიგებელ მოსამართლე” ვ. მაღლაფერიძე: “ეროვნების აღნიშვნა ეს არის ადამიანის უფლებების შელახვა” (გაზეთი “7 დღე”, 2000 წ.). “შევის” პარტიის აქტივისტი მანქურთის აზროვნება სხვანაირად წარმოუდგენელია.

მაგრამ, მარტო ეს ვაი – ქართველები როდი ფიქრობენ ასე, “პარლამენტი” სავსეა მათნაირებითა და თხუთმეტმანეთიანი “ქართველებით”.

მწერალი რევაზ მიშველაძე: “პრეზიდენტმა გაურკვეველი ეროვნების ათიოდე კაცი მოიყვანა და მთელ საქართველოს თავზე დაასვა და ეხლა ყველამ უწყის, რომ ამ ათი კაციდან უმეტესობა არაქართველია (გაზეთი “მერიდიანი-44”, 2000წ.).

რატომ ათი და არა ათჯერ ათი? იგივე მდგომარეობაა “კანცელარიასა და სამინისტროებში, სხვადასხვა სამთავრობო” დაწესებულებებშიც. ასეა, საქართველოს დღეს სააკოვ-სააკიანები, ხუდადოვები, ამირხანოვები, ჩილინგაროვები, პირუმოვები, აშკენაზები, მერაბოვები და სხა ჭრელა-ჭრულა რჯულის არსებანი განაგებენ. ამიტომაც შეძლეს ადვილად, უმტკივნეულოდ, მცირეთაგან მცირეოდენი გაფართხალების დაძლევით “პარლამენტის” დათანხმება დაბადების მოწმობიდან და პასპორტიდან ეროვნების მაუწყებელი გრაფის გაქრობა.

პირველ პირობაზე მეოცნებე “მეორე” პირს მოსვენებას უკარგავდა 1992 წელს, გაზეთში “საქართველოს ცის ქვეშ”, პრეზიდენტ ზვიად გამსახურდიასგან თქმული: “ეროვნული ცნობიერება აყალიბებს ადამიანს ადამიანად. რელიგია და ეროვნება წარმოადგენს ადამიანის განმასხვავებელ ნიშანს. ხოლო ადამიანისთვის ყველა ეროვნული განმასხვავებელი ნიშნის წართმევა უმძიმესი დანაშაულია მის წინაშე და მისი, როგორც პიროვნების დეგრადაციის დასაწყისია. დენაციონალიზაცია – ეს არის წინაპრების, წარსულის უპატივცემლობა. ეს ადამიანის ეროვნული ფესვებიდან მოწყვეტაა. ადამიანის კულტურა განუყოფელადაა დაკავშირებული მის ეროვნებასთან. ცხოველებს არ გააჩნიათ ეროვნება!”.

სწორედ ამისი მიღწევა ეწადა “სპიკერს” და ბატონ ზვიადის უდიდესმა მოძულემ, ცხოველთა ზნე–ჩვეულებების სპეციალისტმა, ქართველთათვის წინასწარმეტყველი საშიშროება, სინამდვილედ გადააქცია.

დღეს ქართველები უეროვნებო, მსოფლიო მოქალაქენი ვართ.

მართალია პრემიერ-მინისტრის სავარძელში ჩაჯდომის მოსურვილემ ქართველებისთვის ეროვნების “წართმევით” თავი ერთგვარად მოსვენებულად, “გამარჯვებულად” დაიგულა, მაგრამ ნუ იტყვით და მტერს მაინც არა სძინებია. ამ სავარძლის მოცილეთაგან წაქეზებულმა “უხილავმა” მჯღაბნელებმა ურდოში აფრინეს უსტარი, რომელშიც “სპიკერთან” ერთად, სხვა სამი დანარჩენი პოლიტიკანის უცხოტომელობაზეც უწყოდნენ. შედეგმაც აღარ დააყოვნა და ივლისის დამდეგს, საქართველოდან მიღებული “სენსაციური” არზა-ვედრება, სლავმა წითლებმა ერთ-ერთ გაზეთში დასტამბეს. ამით ჩრდილოელმა მფარველ-მბრძანებლებმა “დასავლური ორიენტაციის ევროპელ ქართველს” თითი დაუქნიეს, ყური აუწიეს და სასწრაფოდ თავის გამართლება და სათანადო ზომების მიღება მოსთხოვეს.

მეტი რა გზა ჰქონდა “სპიკერს”, ყველაფერი უნდა ეღონა “ბრალდების” გასაქარწყლებლად. მანამდე “პარლამენტში” ეროვნების უარყოფა-უკუგდების კანონის მიმღებს, ახლა კბილებით უნდა დაეცვა, “საკუთარი ეთნიკურობა” და სტრასბურგის დარად, კიდევ ერთხელ ხმამაღლა ეყვირა: “ქართველი” ვარო. საამისოდ, მას დამორჩილებული საინფორმაციო საშუალებების სასწრაფოდ და მთელი ძალით ამოქმედება გახლდათ აუცილებელი, თანაც თანამოსაქმე-თანამოაზრეთაგან მრავალგზის აწიოკებულ-დარბეული “მშობლიური” კუთხის მონახულება და “ახლობელთა” მოკითხვა-მოსიყვარულებაც უნდა გაეთამაშებინა. ერთი სიტყვით, მაღალჩინოსანი პირისთვის მხარდამჭერ-გამამართლებელი კომუნისტური კამპანია უნდა გაჩაღებულიყო.

და დაიწყო: ტელევიზიით გამოსულმა, ყოველგვარი ეროვნულობის მოწინააღმდეგე და მოძულე “ხელისუფლებისგან” დაპურებულმა არსებებმა, თავი გადაიკლეს და ერთმანეთს ეჯიბრებოდნენ “სპიკერის N1 მეგრელად ანუ N1 ქართველად“ გამოცხადებაში. ეგარის, მხოლოდ ასევე სომეხად მხილებულმა ჭანტურიას “ქვრივმა”, ჩვეული ღვარძლიანობით დაადასტურა “ევროპელი ქართველის” სომხობა, საკუთარი კი ცხადია უარყო. მერე წითელ-ყვითელი პრესა ახმაურდა, ისინიც “სპიკერის ქართველობას” იფიცებოდნენ და ღაღადებდნენ. “კალმოსნები” ამას არ დასჯერდნენ და თავიანთს სახლში გოლდბაუმ-ჟვანიას ქორწილის “თამადას, მაყრიონსა და ძველისძველ მეზობლებს” მოუხმეს. თავშეყრილები, ერთიმეორის მიყოლებით “იხსენებდნენ” ქორწილის ამბებსა და წვრილმანებს, მაგიდაზე მიტანილი კერძებისა და ტკბილეულის “რაოდენობას, დაუვიწყარ გემოს” და რაც მთავარია, ყველა იქ მყოფი ერთხმად “ამტკიცებდა” ამ კავშირის უშუალო ნაყოფის “ჟვანიაობას” (!).

იაფფასიანი და გულისამრევი კამპანიის დამაგვირგვინებელი ნაწილი გახდა “სპიკერის მშობლიურ კუთხეში” მრავალრიცხოვანი დაცვა-ამალით სტუმრობა. მართალია, აბაშასა და ზუგდიდში, თბილისიდან ჩასულებითა და მცირეოდენი ფქვილით ჩამორიგებული ადგილობრივი სულგაყიდული არსებებით შევსებულმა დარბაზმა სტუმარს “მეგრელობა ანუ ქართველობა” დაუდასტურეს და მფარველობა ანუ “ცივილიზებულად” რომა ვთქვათ, ლობისტობა შესთხოვეს, სამაგიეროდ გარეთ, რკინისკუნთება დამცველებისგან იზოლირებული მართალი ადამიანები ხმამაღალი გულისწყრომითა და ტრანსპარანტებით ამტკიცებდნენ “ევროპელი ქართველის” არაქართველობას.

ცხადია, ამას ვერაფრით იგუებდნენ დარბაზში მყოფნი და დედაქალაქიდან ჩაყვანილ გამოცდილ დამრბევებთან ერთად, პროტესტანტებს შეუტიეს. თუ არა მართალი ადამიანების ძალისხმევა, ადვილი შესაძლებელია ეს სამარცხვრინო, წინასწარ ჩაფიქრებული შეტაკება, სისხლისღვრით დასრულებულიყო.

ბუნებრივია, მომხდარის შესახებ “ვერაფერი შეიტყო სამეგრელოს ლობისტმა, იგი თვისტომთათვის მშობლიური კუთხის აყვავების დაპირებებით იყო დაკავებული”. აი, ამ გვარად “გამართლებული, საბოლოოდ მეგრელად ანუ ქართველად დამტკიცებულ-დადასტურებული” დაბრუნდა დედაქალაქში. “ასე გაქარწყლდა და გაბათილდა” მისთვის წლების მანძილზე თანმდევი უსიამო “ჭორი”, და ბოლოდროინდელი რუსული საგაზეთო პუბლიკაცია.

გაბათილდა კი? მაშ რა ვუყოთ აბაშასა და ზუგდიდში, მართალი და პატიოსანი ხალხისგან ნათქვამ სიმართლეს, ტრანსპარანტების მოწოდებებს: “სამეგრელო დაბადების მოწმობა არ არის!” და “სისხლს რაღა ვუყოთ?”.

შალვა ნათელაშვილი: “რაც შეეხება თავყრილობას, რომელიც ზუგდიდში ჩატარდა, ეს იყო ბინძური პროვოკაცია საქართველოს წინააღმდეგ. ეს გახლავთ ჟვანიას ხრიკები, რომელსაც სურს სამეგრელოს ფაქტორის გამოყენება თავისი ბინძური მიზნების მისაღწევად და პრემიერ-მინისტრის საკამზე ასაბობღებლად, შემდეგ კი პრეზიდენტის სკამზე გადასასკუპებლად. ალბათ, უარესს საქართველოს წინააღმდეგ ვერანაირი მტერი ვერ მოიმოქმედებს“ (გაზეთი “ახალი ერა”, 2001 წელი, 13 ივლისი).

მართალი ბრძანდება ქართველი ლეიბორისტების თავკაცი. ბოლო ათწლეულის ქართველ პოლიტიკანთა მიერ ქვეყნის მოსახლეობისთვის თავსმოხვეულ ბინძურ პოლიტიკაში ჩახედულისთვის, უმცირეს წვრილმანებამდეა ცნობილი, თუ ვინ რა წილი ჩადო საქართველოს დაქცევაში, ქართველთა გაუსაძლის ყოფაში ჩაყრაში, მათს გაუბედურებაში. და იცის, ვითარცა ყველა ჭეშმარიტმა ქართველმა, ვისი გორისაა “ევროპელი ქართველი”.

2001 წელი, ივლისი

• გელა ჯიღაური – წინამძღოლი

• • ბოროტისაგან ბოროტება გამოდის
• • ენა ჩვენი ქართული
• • ვაი ქართველებს
• • ვარსკვლავთცვენა
• • ზურაბ ფიფია
• • როცა ფეხი დაადგეს…
• • რუსებო წადით!!!
• • უფსკრულში ჩაჩეხილი ქვეყანა
• • წითელი დიაც-კაცუნები
• • ჯოჯოხეთმონატრებულნი
• •ევროპელი ქართველი
• •ცრუნი. “პოეტი-დირექტორი-ვანგა”