• კინტოში არაფერია ქართული!
• ზნეობა
კინტოში არაფერია ქართული!
კინტო
დავით ორბელიანი წერდა: “რაც თურქებმა ვერ ქნეს, იმას კინტოები გვიშვრებიან! ქალაქელებს რყვნას ასწავლიან, ჩვენ კი ხმას არ ვიღებთ“
კინტოების კასტა შუა საუკუნეების ირანში ჩამოყალიბდა, მათი უმრავლესობა ჰომოსექსუალი იყო.
კინტო – ძველ თბილისში ხელზე მოვაჭრე, ცუღლუტი, ლაზღანდარა, თაღლითი, თახსირი, მასხარა, გარყვნილი, ქურდბაცაცა, მატყუარა, უეროვნებო, ურჯულო…
კინტო ნამარდია; (ნამარდი – 1. არავაჟკაცი; უხასიათო; გულდედალი, უღირსი, გამწირავი, დაუნდობელი, მზაკვარი, უკეთური, მუხთალი, მოღალატე, უნამუსო, ვერაგი, გაუტანელი, თავკერძი.
კინტო სპობს ადათებს. მისი გასართობია: ყომარი, ბილწსიტყვაობა, სოდომგომორის ცოდვა და ის ხელმრუშობა, რომელზედაც შოთამ თქვა:
„მას ერთსა მიჯნურობასა ჭკვიანნი ვერ მიხვდებიან,
ენა დაშვრების მსმენლისა, ყურნიცა დავალდებიან,
ვთქვენ ხელობანი ქვენანი, რომელნი ხორცთა ხვდებიან,
მართ მასვე ჰბაძვენ თუ ოდეს არ სიძვენ შორით ბნდებიან“.
***
“თახსირი?!.ძუკნა?!. ცვედანი?!.კი, ტო!..
ყველგან მყოფი და ყველგან მავალი…
ვერ მოიშორა თბილისმა კინტო,
ეს პასიური მამათმავალი!..
ო, ეს თბილისის ავად მზვერავი
საუკუნეებს უტიფრად ითვლის…
და, როგორც ავი ბედის მწერალი
ავაზაკივით დაჰყვება თბილისს!..
ვერ იფერებენ კულტურას ქართულს
ამ მეკურტუმის ტარტაროზები…
და ეზმანება ენაბლუ არტურს
ძველი აბანოს ,,ბაჩაბოზები”!..
და ცეკვავს, ცეკვავს ურჯულო კინტო,
და ურცხვად იქნევს წაბილწულ გავას…
თახსირი?!. ძუკნა?!. ცვედანი?!. კი, ტო!..
შავი ჭირივით შეჰყრია ქალაქს!
მეცხრამეტე საუკუნის თბილისურ ფოლკლორში შემონახულუა ლექსი, რომელიც მეკურტუმე კინტოს, ენაბლუ არტურას ეკუთვნის:
მა რად მინდა ეს კურტუმა
თუკი კაცს არ გამაადგა?
მაშინ მოკვდეს ბლუ არტურა
თუ ძმაბიჭებს არ წაადგა.
ძმანო, ყველამ ვიდღეგრძელოთ
კაცს უკნიდან ვინც მაადგა,
ყველა ბოლოს გამართლდება
ჩვენს ნათელ გზას ვინც დაადგა.
მისამღერი:
სილამაზის ტრფიალება
მეკურტუმის ვალია,
ყველა კაცი შინაგანად
ნართის მრთველი ქალია.
თვით თბილისის ღენერალმა
ჩვენი ჭიქით დალია,
თანაყოფა სიამეა,
უკაცობა გალია.
***
კინტოების კასტა შუა საუკუნეების ირანში ჩამოყალიბდა, მათი უმრავლესობა ჰომოსექსუალი იყო”.
სამწუხაროდ, საქართველოში კინტოები მოღალატე როსტომ ხანმა ჩამოასახლა, რათა ქართლი ზნეობრივად გაერყვნა და სპარსეთს მისი დაპყრობა გაადვილებოდა.
არსებობს მოსაზრება, რომ სპარსეთის კინტოები სომხური წარმომავლობის იყვნენ, თუმცა, კინტოს, როგორც დესტრუქციულ მოვლენას, ეროვნება, ან რჯული, არ გააჩნია.
კინტო ნიშნავს კინწით, კისრით თაბახის მზიდველს (კინტ – ძველებურად კუდიანებსაც ნიშნავდა). კინტოს აცვია ჩითის პერანგი, – წინწკალშეყრილი და მაღალსაყელოიანი, რომელსაც შესაკვრელი გვერდზე აქვს, მარცხენა მხრით. საყელოზე ოთხი ღილი აკვრია, მაგრამ საკინძე ყოველთვის ჩამოხსნილი აქვს. აცვია შავი ნაშურის ახალუხი (რომელსაც იშვიათად ხმარობენ). ლასტიკის განიერი შარვალი, რომლის ტოტებს ხშირად ფარფარი გააქვს; თავზე – ქეჩის ქუდი, ან „კიზიროკიანი შლიაპა“, ფეხზე – უქუსლო ჩუსტები (საგარეოდ – გარმონისებური ეგრეთწოდებული „დაწყობილი ჩექმები“), გულზე – საათი ძეწკვით, წელზე – აბრეშუმის სარტყელი ან ვერცხლის ვიწრო ქამარი. ქამარში – უბრალო ხელსახოცი; ჩოხას სულ არა ხმარობენ.
კინტოს მენტალიტეტი
კინტოებისთვის უმნიშვნელოა ვისთან იქნებიან;
კინტოებისთვის უმნიშვნელოა სად იქნებიან;
კინტოებისთვის უმნიშვნელოა ვისთან აწევენ ჭიქას;
კინტოებისთვის უმნიშვნელოა უკანალს ვის გაუქნევენ;
კინტოებისთვის ომი არ არსებობს;
კინტოები ომში არავის ჭირდება;
კინტოებმა რუსის ჯარი რომ შემოვიდა იმას უცეკვეს;
ერეკლე რომ გაყიდა ალბათ ისიც კინტო იყო;
კინტოები იმ დღესაც ცეკვავდნენ როცა ილია მოკლეს;
კინტოებმა მოკლეს დამოუკიდებელი საქართველო;
კინტოში არაფერია ქართული;
კინტოების შექმნაში ქართველებს არ მიუღიათ მონაწილეობა;
კინტოები ყოველთვის იარსებებენ;
კინტო უკანასკნელი დროის მცხოვრებია, – გაქსუებული, დაღლარა, თახსირი.
ცეკვა კინტაური ქართული ქორეოგრაფიის ლაქა და სირცხვილი.
აი, ეს არის ლგბტ პრაიდის კვირეულის ემბლემა კინტო!!!
გოჩა დვალიშვილი
Iberiana - იბერია გუშინ, დღეს, ხვალ 
დატოვე კომენტარი